za 14 en zo 15 juli 2018,
Grote overzichtsexpositie in Het Weefhuis samen met Federico Mazza:
Een kunstenaar met wie ik veel verwantschap mee ervaar. Na zijn werk gezien te hebben op Instagram heb ik hem uitgenodigd om samen met mij te exposeren en hij zei gelijk ja! Het rechter werk is van Federico. Hij woont en werkt in Rome (Italië).
Uit het persbericht: “Zij delen het landschap als onderwerp in hun kunstwerken. Federico merkt op dat er door tijdgebrek weinig ‘pure observatie’ van het landschap plaatsvindt en ziet de kleinste nuances in onscherpte. Joanne houdt zich vooral bezig met de onbereikbaarheid van de verte en de nabijheid van de leegte. Beiden hebben een diepe interesse in wat ruimte en licht betekenen en hoe zij elkaar beïnvloeden.”
Hieronder meer informatie over beide kunstenaars.
Zie ook Het Weefhuis
Openingstijden 12:00-17:00 uur
Op za 14 en zo 15 juli.
FEDERICO MAZZA over zijn kunst:
“Ik heb niets te zeggen en ik zeg het”
Dit is een citaat van John Cage waar ik erg van hou.
Wanneer ik mezelf vraag waarom ik schilder dan weet ik het antwoord niet.
Ik weet alleen dat ik het moet doen. Schilderen geeft me hoop op vrijheid, het biedt mogelijkheden waar eerder niets was.
Al sinds mijn jonge jaren ben ik van nature goed in tekenen. Maar door de Duitse schilder Gerhard Richter begreep ik dat dat niet genoeg was. Hij zei in ‘De dagelijkse praktijk van het schilderen’: “het feit van weten hoe te schilderen is geen goede reden om het te blijven doen”.
In mijn werk komt de gedachte tot uitdrukking dat in dit leven (of althans in mijn innerlijke leven) de tijd beperkt is. Alles is zo snel, steeds vluchtiger en oppervlakkiger. In mijn schilderijen is deze vluchtigheid een belangrijk onderwerp: Het gebrek aan tijd voor de pure observatie van het landschap
Ik denk dat we ons niet bewust zijn van hoe vaag het zicht op alles is. Ik probeer daarom de voorgrond en de achtergrond onscherp te maken zodat alles even belangrijk is: homogeen lijkt te worden.
Daardoor is er een zekere onzekerheid in mijn manier van schilderen: ik weet niet wat het eindresultaat zal zijn. De onzekerheid van het eindresultaat is een zekere constante in mijn manier van schilderen.
Mist en grijsheid fascineren mij, omdat je je van alles kunt voorstellen binnen die vaagheid. Ik hou ook van het mysterieuze van bossen en de charme van het onduidelijke.
Voor sommige werken besteed ik veel meer tijd aan het voorbereiden van de drager (canvas of hout) dan aan het schilderen zelf. In het algemeen schilder ik “alla prima” (nat-in-nat), in de overtuiging dat het belangrijk is om te proberen de creatie van een schilderij zoveel mogelijk te laten samenvallen met de eerste impressie van het werk. Daardoor word ik gedwongen snel te werken.
Exposities en werk
Federico Mazza (1976, Rome – Italië), grafisch ontwerper en schilder.
Als schilder won hij in 2013 de “Premio città di Nova Milanese – Internationale Bice Bugatti Segantini XXIV editie”. Hij werd geselecteerd en opgenomen in verschillende hedendaagse kunstpublicaties zoals de “Celeste Prize (Shortlist 2009), Premio Lissone (Finalist 2010) ) en Combat Prize (Shortlist 2011.)
De meest recente tentoonstellingen zijn ‘Through, open’ solo-shows, samengesteld door Luca Arnaudo (Artsinergy, Rome, 2011) en ‘Arte a Sud’ groepstentoonstelling, samengesteld door Francesca Londino en Settimio Ferrari (Verschillende locaties, Isca sullo Ionio – Catanzaro, 2011).
Als grafisch ontwerper is hij gespecialiseerd in het ontwerpen van filmaffiches en huisstijlen.
JOANNE ZEGERS over haar kunst:
Toen iemand mij eens vroeg wat ik toch met ‘die overkant’ had -een term die te vinden is op mijn website- had ik de neiging om te zeggen: dat zie je toch? Maar ik besefte op tijd dat wat voor mij vanzelfsprekend is voor anderen dat niet zo is.
Ik ben geboren aan de Zaan, opgegroeid aan haar oevers. Wat voor mij de overkant is, is niet de andere kant van de straat, maar de andere kant van het water. Een overkant is verder weg, veranderlijk, onbereikbaar: er zit ruimte en licht tussen mij en die overkant en ik zal nooit precies weten wat daar gebeurt.
Ondertussen is in de loop van meer dan 15 jaar de horizon een krachtige metafoor geworden voor dat gevoel van vertrouwdheid, verlangen en onbereikbaarheid. Op de horizon kan ik spelen met alle registers die als schilder tot mijn beschikking heb: een kleine opening naar de verte of een grandioze lichtval die naar je toe komt.
Een schilderij is voor mij als een herinnering die nooit van mij is geweest. Er zit iets in wat ik bijna afstandelijk kan noemen, het beweegt als het ware vanzelf naar iets toe. Het is net als met het landschap: je kan alleen maar onderdeel zijn van alles en kijken naar de regen, de kleur, de leegte en het licht en je verwonderen over die verandering die nooit ophoudt.
Exposities en werk
Joanne Zegers (1970, Zaandam) is beeldend kunstenaar en kunstdocent.
Zij is zelfstandig werkend als schilder en lesgevende sinds 1993.
Haar eerste expositie in 1994 vond plaats in het Kunstcentrum te Zaandam samen met Riet Deerenberg en Caius Spronken. Na vele jaren exposeren in de Zaanstreek en omgeving heeft zij nu ook een Galerie in Vorden en organiseert zij haar eigen exposities in het Weefhuis. In 2008 won zij samen met Marcel Fraij de Cultuurprijs Zaanstad, nadat zij jaren voorzitter is geweest van Kunstenaars Platform ‘Tengel’.